Biliyorum bazen çekilmez oluyorum. Aydan mıdır güneşten midir bilmem işte oluyor bazen öyle. Sebebini bilmediğim bir öfke; kime neye kim bilir. Kim bilir hangi kendimden bile saklamaya çalıştığım bir sır bir hır bir dırdır.
Kaçamayınca gizleniyorum, gizlenmek istemediğim anlarda zamanımı kızmakla harcıyorum. Kendi bokumdan minik heykelcikler yapıyorum hatta bulduğum boncukları üzerlerine konduruyorum.
Hala...
Sonra duruyorum, ardından soruyorum: ne istiyorum?!
Biraz sevgi biraz şefkat...
Kimsenin isteklerinden farkı olmayan bir tat.
O zaman nedendir kendimizi bir başka görmemiz?
Yok mudur hiç başka benzerliğimiz?
Karşılaştığım insanlar, olaylar, durumlar...
Ben nasılsam insanlar da öyle gibi biraz.
Olaylara gelirsek sanki bana bir şey anlatmaya çalışıyorlar, bense olayca diline hakim değil gibiyim zira.
Durumlarsa hayli tuhaf; gerçi şu sıralar tuhaflık bende az biraz.
Yine o karmaşa
Tanıdık hiç olmazsa
Yolun sonunu
İpin ucunu
...
Ne ise haydi bismillah temiz bir niyet
Belki ardınca gelir samimiyet...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder